جنبش اعتراضی نیازی به رهبران خارج نشین ندارد.
*داوود سلیمانی فعال سیاسی اصلاح طلب

پرسش:رهبری جنبش اعتراضی را باید از درون و با راهکارهای مشارکتی و همپیوندی معترضان و به تمسخر گرفتن و بازی دانستن شعارهای انحرافی تجزیه ی ایران و فاصله گذاری با براندازان دانست. جنبش اعتراضی در پی تغییر و تحول در ساختارهای سیاسی، حقوقی جامعه و گذار از توتالیتاریسم طبقاتی به دموکراسی است. در تحلیل این پدیده، در آینده دین در حکومت به شکل نهادی نقشی ندارد. معترضان با انباشت خواست ها  آرزوهای فرو کوفته و عدم اصلاح رویکردهای حاکمیت و عدم توجه به خواست های ملت، در صدد تغییر وضعیت موجودند. آنان از تحقیر  و پایمال شدن کرامت انسانی بویژه نسبت به نیمی از ملت یعنی زنان بتنگ آمده اند. برخوردها نشان می دهد حاکمیت در صدد اصلاح رویکردها و برنامه ریزی عملی و التیام بخش و پذیرش اشتباهات، نیست. حاکمیت دچار ثقل سامعه شده و فکر می کند که با اتکا به نیروی نظامی و انتظامی مشکل را حل می کند. برخی تصمیم گیران فکر می کنند که با یک بحران مقطعی مواجهند که با ارعاب و فشار و ایجاد جو امنیتی و بگیر و ببند و زندان و اعدام می توان بر آن غلبه کرد، غافل از آن که  آنان با یک جنبش ، که پتانسیل انقلاب شدن را داراست مواجهند و راه حل آن نظامی انتظامی و امنیتی نیست. الان حاکمیت نیاز به چشمان بیدار و تیزبین برای تشخیص درد دارد و رهبری بیش از پیش نیازمند مشاورانی است که صدای مردمند نه  حاکمیت. عدم توجه به این مهم یعنی گذار از جنبش به انقلاب و براندازی .. داود سلیمانی ۱ بهمن ۱۴۰۱   ###