واکنش ها به درگذشت ابتهاج : از سیدحسن خمینی تا همایون شجریان و محمد صالح علاء

پرسش: سید حسن خمینی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: ابتهاج بی تردید از سرآمدان شعر عصر ماست. خدایش رحمت کند. امید آنکه-چنانکه سروده بود -اینک هم بگوید«مژده بده مژده بده یار پسندید مرا» یادداشت سید حسن خمینی به یاد هوشنگ ابتهاج: زبان شعرش سعدی‌گونه بود نوهامام در صفحه اینستاگرام خود نوشت: نوجوان بودم که اولین بار نام «سایه» به گوشم خورد. وقتی غزل جاودانه ی «نشود فاش کسی آنچه میان من و توست» را خواندم و مبهوت مضمون و ساختار عالی آن شدم و فهمیدم که شاعر آن، ه. الف.سایه است. هیچگاه او را نزدیک ندیدم، ولی احساس می کنم او را می شناسم. شاید این حس بیش از هر چیز مرهون کتاب بی نظیر «پیر پرنیان اندیش» باشد. جالب آنکه تا‌کنون نویسندگان خوش ذوق این کتاب را هم ملاقات نکرده ام ولی به نظرم این کتاب در معرفی یک شخصیت، کاری است فراتر از معمول و با دقت و ذوق و نکته سنجی و در قالبی بسیار دلنشین و جدید نگاشته شده است. و احتمالا همین کتاب دو جلدی بیشتر سایه را برای امثال من ملموس کرده است.  زبان شعر هوشنگ ابتهاج سعدی گونه است و از پیچیدگی های سبک هندی فاصله دارد و کمتر رندی های حافظ را همراه دارد و اگرچه در چند غزل طنین ترقص مولانا را همراه شعر خود کرده اما باز هم استحکام اشعارش به سعدی می ماند. و همین هم طعم سخن او را دلنشین تر می سازد.  بگذریم. ابتهاج بی تردید از سرآمدان شعر عصر ماست. خدایش رحمت کند. امید آنکه-چنانکه سروده بود -اینک هم بگوید«مژده بده مژده بده یار پسندید مرا»               همچنین محمد حسین روانبخش فعال فرهنگی و رسانه ای نوشت   در فراق سایه ی انسان! سایه هم رفت؛ شاعر بزرگ ِ هم سن و سال ِ شاملو و اخوان و سیمین بهبهانی و نادرپور که این اقبال را داشت که بماند تا دوره رونق فضای مجازی؛ و آن وقت چهره دوست داشتنی پیرمردی اش با صدای آرام و آرامش بخشش که هماهنگ بود با نگاه زیبایش به زندگی، بیشتر از شعرهایش گل کند.   آنهایی که با شعر امروز مانوس هستند، سالها پیش او را در میان مجموعه شعرهایش یافته بودند؛ اهل موسیقی خاطره "برنامه گلها" را از او داشتند و اهل پژوهش "حافظ به سعی سایه" را از او دیده بودند که کاری سترگ در تصحیح دیوان خواجه شیراز بود. اما در این سالها، در این سالهای هشتاد و نود سالگی او، این همه با سیمای مسیح گونش همراه شده بود...  واقعا او چه داشت که از پس این همه سال و پستی و بلندی زندگی، چنین شمایل جذابی در پیری برایش ساخته بود؛ جز اینکه بین زیست او و زبان او تفاوتی نبود؛ و زندگی اش به اندازه شعرهایش لطیف، عاشقانه و زیبا بود؛ و این همراهی زندگی و شعر در میان شاعران کمیاب است!  چنین است که امروز، نه تنها فراق شاعری بزرگ، که همچنین فراق انسانی بزرگ آغاز می شود. گویی یکی از انسان های دنیا، آنهایی که دنیا به خاطر آنها زیباست، کم شده است و این دردناک است؛ والا سایه ی شاعر که نمی میرد.   محمد صالح علاء نیز نوشت:           واکنش هنرمندان موسیقی به درگذشت «سایه» در پی درگذشت هوشنگ ابتهاج، شاعرِ نامدار ایرانی در بامداد امروز ۱۹ مردادماه، هنرمندان موسیقی که برخی از آنها تجربه ساخت آثاری را با اشعار این هنرمند دارند، در صفحات مجازی خود به فوت این شاعر واکنش نشان دادند. همایون شجریان «از آن شبی که نامم را برگزیدی، همان شبی که این شعر به آوازِ پدر خوانده می‌شد، دانه‌ی مهرت در دلم گذاشتی و امروز می روی پیش آن یار دیرین و یاران همنشین. علیرضا قربانی «سایه جان، سایه سبز شما همواره بر این  سرزمین گسترده خواهد ماند بدرود ای ترانه همیشه ماندگار …» کیهان کلهر «چه داغ‌ها چه زخم‌ها چه دردها چها که ندیدیم  تابستان بی سایه هم دیدیم» مهیار علیزاده «سایه جان، شما در تاریخ این سرزمین جاودانید، همجو مولانا، حافظ و شاملو. تا آخرین نفس که می‌آید خود را مدیون شما می‌دانم. آرام بخوابید. برای یلدایتان آرزوی صبر دارم.» کیوان ساکت «خانه دلتنگ غروبی هفته بود مثل امروز که تنگ است دلم تسلیت به ایران تسلیت به بانو یلدا ابتهاج»   ###