در سوگ سید محمود دعایی
* صالح نیک بخت

پرسش: صالح نیک بخت وکیل مشهور در سوگنامه ای در رثای سیدمحمود دعایی روحانی وارسته و پیشتاز انقلاب که دیروز جان به جان آفرین تسلیم کرد، نوشت: او از معدود روحانیون مبارزی بود که پس از پیروزی انقلاب  ۱۳۵۷ مشی و منش خود را عوض نکرد و بر خلاف دیگران جامه تفاخر و غرور نپوشید.   در سوگ سید محمود دعایی سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مُرده آن است که نامش به نکویی نبرند سوگمندانه خبر درگذشت شخصیت منصف ، مبارز و قانونمدار ، جناب حجت الاسلام سید محمود دعایی مدیر روزنامه "اطلاعات"، را شنیدم . او از معدود روحانیون مبارزی بود که پس از پیروزی انقلاب  ۱۳۵۷ مشی و منش خود را عوض نکرد و بر خلاف دیگران جامه تفاخر و غرور نپوشید. او در تمام دوران زندگی سیاسی و فرهنگی‌اش الگوی تواضع ، بی‌ریایی ، صفا و مروت بود. دعایی همواره و در حد بضاعتش همراه و یاور اهالی فکر ، قلم و هنر بود و برخلاف کسانی که هرگاه تریبونی پیدا کنند آن را به عرصه تاخت و تاز به دگر اندیشان تبدیل میکنند، همواره حرمت انسان‌ها را در رفتار و گفتار نگه میداشت. وی در هر شرایطی احترام اقلیت های ملی ، دینی و مذهبی را حفظ کرده و از رهبران اقوام ایرانی از جمله کُردها حتی در نشستهایی که معلوم بود مراسم زیر ذره بین است به نیکی و احترام یاد میکرد. سید محمود دعایی در هر رخداد و یا مجمعی که حضور پیدا میکرد ، بی اعتنا به صف‌اول نشینان همواره با مردم بود و در میان آنان می‌نشست. همیشه در بزرگداشت و تشییع جنازه دانشوران ، نویسندگان و هنرمندان و دگراندیشان و شخصیت‌های ملی که در بسیاری موارد مغضوبان حاکمیت بودند، در صف اول حضور داشت. همزیستی سیّد محمود با مردم همچون نامش مورد ستایش بود. آقای دعایی سعادتمند زیست و سعادتمند درگذشت.روانش شاد باد. درگذشت این شخصیت بزرگ و بی ادعا را به خانواده ایشان و جامعه سیاسی و فرهنگی و مطبوعاتی ایران تسلیت می‌گویم. صالح نیک‌بخت ۱۵ خرداد ۱۴۰۱ خورشیدی   ###