دربارۀ نظارت بی عمل ستاد ملی کرونا؛
هم نق بزن هم مطالبه کن!

پرسش:؛موج پنجم کرونا درحالی در کشور ما آغاز شده است که شرایط  سخت تری نسبت به موج های قبلی مثل پیچیده ومرگبارتر شدن این ویروس، رکود بدیهی در مقابله و درمان متاثر از تحویل دولت، مشکلات فصلی ناشی از خشکسالی و قطعی برق و ... برکشورسایه افکنده است. همچون موج های کرونایی قبلی در کشور، مسئولان مربوطه در موج پنجم هم اقدام به تعطیلی تقریبا همۀ واحد های صنفی( به استثنای مشاغل و صنوف اضطراری دسته اول شامل مراکزعرضه خوراکی و درمانی و ...) کرده اند. شواهد از شهر تهران اما نشان می دهد که همچون دیگر موارد مشابه در موج های پیشین، نظارت حتی نیم بندی بر صنوف مشمول ممنوعیت گشایش و فعالیت، نه تنها صورت نمی گیرد بلکه صدور دستورالعمل تعطیلی بیشترصنوف و نیز فقدان نظارت بر آنها، باعث شده که برخی ازصاحبان همین مشاغل ممنوع الفعالیت، دستورالعمل ها را نه تنها جدی نگیرند، به عکس فضا و شرایط را مثل تعطیلی ادارات و بانک ها را مناسب فعالیت و یکه تازی خود ببینند. مشاهدات عینی خبرنگار«پرسش» حاکیست که در یک منطقه مورد مشاهده مرکز شهر تهران، درخیابان شریعتی حد فاصل سه راه طالقانی تا تقاطع همت ونیز خیابان های سهروردی و مطهری، مشاغل غیرضروری یا همان دسته های دوم تا چهارم با طیب خاطر و بدون محدودیت و با آزادی عمل، فعالیت علنی داشته باشند. مشاغل و مغازه هایی همچون فروش لوازم چوب و پرده و تزئینات، پرنده فروشی، مبلمان فروشی ، لوستر فروشی، لوازم و قطعات خودرو، مشاورین املاک، فروش کفش و کیف، فروش عینک از جمله مشاغلی بودند که روز پنجشنبه 17 تیرماه آشکارا فعالیت و به دستورالعمل های حاکمیتی کرونایی علناً دهن کجی می کردند. دراینجا دونکته لازم به ذکر است : یکی اینکه ملت ما تجربه بد تاریخی مربوط به خود دارد که در قبال برخی مسائل اجتماعی و عمومی، تا عامل زور نباشد بی مسئولیتی نشان می دهد. ضمن اذعان و پذیرش سختی معیشت دراین شرایط برای عموم مردم بخصوص برخی مشاغل در این مدت 5/ 1 ساله شرایط کرونایی اما برخی از ما استاد فرار به جلو و برون افکنی هستیم و آن چیزی را که وظیفه و مسئولیت شهروندی ماست از دولت اما به زبان دیگر مطالبه می کنیم. در جدی بودن مساله کرونا دیگر هیچکس نمی تواند کوچکترین تردیدی بکند همچنین بلایی پدیدار شده که برای دفع آن تک تک ما باید نقش و مسئولیت خود را ایفا کنیم و نمی توان تصور کرد کرونا برای دیگریست و به سراغ ما نمی آید.فرض کنیم بر کشور ما، دولتی حاکم نیست آیا عقل اقتضا نمی کند که برای حفظ جانمان خود شهروندان وارد عمل شوند . انتظاری که این روزها در کشور به رویا شبیه است و البته تکرار تجربه تاریخی بد ما مردم است. نکته دیگر اینکه؛ یکی از ضعف های دولت و ستاد ملی کرونا در مدت سیطره کرونا برکشور، نظارت درحد کلام و صدور بخشنامه های غالباً بدون عمل و یا دیرعمل بوده است که خود موجب ارسال علامت منفی از اقتدار دولت برای اعمال خواسته خود به عنوان نماینده جمع وسیع و یا اکثریت است. بنابراین خودمانی بگوییم که می توانیم هم به دولت نق بزنیم و مطالبه کنیم و هم وظایف و مسئولیت شهروندی خود را جامه عمل بپوشلیم اما به عکس به طور یک طرفه مطالبه و نق زدن و ایراد گرفتن  وعدم ایفای مسئولیت اجتماعی شهروندی خود، نهایت خودخواهی است کهه مستوجب برخورد دولت و اقتدارحاکم برجامعه ، در جهت نفع عمومی مردم است به شرط اینکه این نظارت در حد دستورالعمل و در قاب کاغذ نماند که عمدتاً تاکنون این نظارت های اعلام شده ستاد ملی کرونا در حد همان برگه های دستورالعمل مانده است.     ###