تمام ماجرای«کامیل احمدی» از پژوهش تا آزارجنسی؛دفاع در ایران ، حمله در خارج

پرسش: کامیل احمدی جامعه شناسی که چندی پیش در شرایط محکومیت به زندان از کشور گریخت و به انگلیس رفت، این روزها به سوژۀ داغ کاربران شبکه های اجتماعی مبدل شده که محور آن اتهام آزار جسی زنان به وی است و جالب اینکه مدافعال اندک آن در داخل کشورند و منتقدان و حمله کنندگان به وی در خارج از کشور با آزادی عمل او را به آزار جنسی متهم می کنند. در اینجا برخی واکنش ها و اظهار نظرها و اتهام زنی به وی در شبک های اجتماعی آمده است یک کاربر توییتر به نام ایمان واقعی جامعه شناس با این توییت خود به نامه دفاعی چهار جامعه شناس از وی اینچنین اعتراض شدید کرد:   Iman @Vaghefiiman   شرم‌آوره که ۴ تن از اعضای «انجمن‌جامعه‌شناسی» متنی در دفاع از شایستگی‌های «پژوهشی» #کامیل_احمدی نوشته‌اند اما یک جمله، یک خط یا یک کلمه از #آزارهای_جنسی وحشتناک او نگفته‌اند. در عوض وقیحانه در وصف او نوشته‌اند: «احمدی همواره تلاش کرده‌ است صدای بیواسطه قشر مظلوم و آسیب‌پذیر باشد»   ماریا غلوازی دیگر کاربری است که در این باره نوشت:   Maria @Mariaghalvazi   آنچه در چند روز اخیر با پوشش خبری گسترده #کامیل_احمدی در رسانه‌های فارسی زبان روی‌داد،تعجب بسیاری از فعالان حقوق زنان و آزاردیدگان از آزار جنسی وتجاوز را برانگیخت وباعث پرسیدن سوالاتی شده:چرا رسانه‌های خارجی در روایت آزار زنان ایرانی پیشروتر از رسانه‌های فارسی زبان هستند؟ #metoo   اما در این میان تولد یک حساب کاربری در دفاع از زنان ایرانی آزار جنسی دیده در شبکه توییتر جلب نظر می کند که در این باره نوشت:؛ harasswatch (دیده‌بان آزار) @harasswatch   《او یک متعرض سریالی است. نگرانم به زنان آسیب‌پذیر دیگری آزار برساند.》این نقل قول زنی است که برای اولین‌بار درباره آزار جنسی #کامیل_احمدی حرف زده است. گستره فعالیت‌های این پژوهشگر فرامرزی است و به همین دلیل، نگرانی‌ برای سایر زنان در معرض خطر ادامه دارد.     کامیل احمدی سال‌ها در ایران مشغول پژوهش در مورد اقشار آسیب‌پذیر و فقیر جامعه بود. مطالعات انسان‌شناسانه او در زمینه ازدواج کودکان، گرایش‌های جنسیتی، اقلیت‌های قومی و سکوت در مورد تداوم ختنه زنان در ایران ستایش فراوانی برانگیخت. آقای احمدی از جمله شهروندان دو تابعیتی است که در ایران به جاسوسی برای غرب متهم شده‌اند. ولی او در روزهایی که به قید وثیقه آزاد بود در یک اقدامی مخفیانه در نواحی کوهستانی شمال غربی کشور با پای پیاده از مرز ایران خارج شد. خروج او از ایران و ورودش به انگلیس و اظهاراتش در این کشور بخصوص در گفتگو با گاردین که مخالفینش آن را تطهیرسازی احمدی خواندند، پوشش خبری گسترده‌ای پیدا کرد. ولی اظهارات شخصی سه زن که با رادیو اروپای آزاد گفت‌وگو کرده و به دلیل نگرانی از امنیت خود حاضر نشدند نامشان برملا شود، حاکی از آن است که ماجرای کامیل احمدی ممکن است زوایای تاریکی نیز داشته باشد، از جمله تعرض جنسی و سایر رفتارهایی که آزار جنسی علیه زنان تلقی می‌شوند. دو مورد از این زنان او را به تعرض جنسی که چندین سال پیش روی داده متهم می‌کنند و حدس می‌زنند که او در یکی از این موارد از مواد مخدر استفاده کرده است. زن سوم می‌گوید احمدی یک روز در منزلش برهنه از حمام خارج شد و از او خواست تا او را لمس و نوازش کند. احمدی در پاسخ به ایمیل این رسانه در خصوص این اتهامات، درخواست کرد که برای دفاع از خود نام این زنان در اختیار او قرار بگیرد. او در عین حال توافق کرد که از طریق اسکاپ مصاحبه کند، ولی بعداً از طریق ایمیل خبر داد که ترجیح می‌دهد ابتدا مشورت حقوقی بگیرد. او روز ۱۲فوریه (۲۲ بهمن) در روزنامه گاردین که گزارشی در مورد اتهامات جنسی علیه او را چاپ کرده بود، این ادعاها را «افترا زنی عامدانه و بی‌اساس ولی درعین حال بسیار تعمدی و سازمان‌یافته چه در سطح حکومتی و چه در سطح شخصی» توصیف کرد. این رسانه همچنین گفته که هویت زنانی را که این اتهامات را مطرح کرده‌اند می‌داند، ولی قصد معرفی آنها را ندارد چون آنها طبق قوانین اسلامی حاکم بر ایران در زمینه روابط جنسی خارج از ازدواج اگر جرم تعرض جنسی اثبات نشود، آنها مجازات خواهند شد. این زنان درعین حال می‌ترسند که در صورت افشای نام آنها به دلیل این ماجرا نزد خانواده و دوستان سرافکنده شده و حتی طرد شوند. شهریورماه امسال کامیل احمدی که به عنوان رئیس یک گروه پژوهشی در مورد وضعیت اجتماعی کودکان کار می‌کرد، از انجمن جامعه‌شناسی ایران اخراج شد. انجمن جامعه‌شناسی ایران گفت هیئت امنای انجمن اتهامات آزار جنسی را که از سوی همکاران زن علیه آقای احمدی مطرح شده، «به دقت بررسی» کرده و «با استناد به شواهد» تصمیم گرفته او را به دلیل «سوء استفاده از قدرت و سوء استفاده از مناسباتی که مبنای آن اعتماد بوده» اخراج کند. این انجمن افزود: «نتیجه این رفتار، آزار جنسی تعدادی از همکاران (زن) جوان‌تر در پروژه بوده است.»   دفاع چهار پژوهشگر از کامیل احمدی که خشم کاربران شبکه های اجتماعی را برانگیخت     از زمان فرار مخاطره‌آمیز کامیل احمدی به غرب در اوایل ماه فوریه(بهمن) با سه تن از همکاران زن او در پروژه‌های پژوهشی مربوط به جنسیت، کار کودکان و مسائل اقلیت‌ها که آقای احمدی را به آزار جنسی متهم کرده‌اند، مصاحبه شده است. دو تن از این زنان اتهام تعرض جنسی را با جزئیات تشریح کردند. زن سوم گفت احمدی او را به منزلش دعوت کرد و تلاش کرد او را قانع کند تا آلت تناسلی او را لمس کند. او افزود احمدی در مدت سه سالی که با یکدیگر همکاری می‌کردند، بارها تلاش کرده او را فریب و یا تحت فشار قرار دهد تا با او رابطه جنسی برقرار کند. هر سه زن بر حساسیت این موضوعات در جامعه ایران تأکید کردند که در بسیاری از مواردی که تعرض جنسی و حتی تجاوز روی می‌دهد، در نهایت زنان مورد سرزنش قرار گرفته و یا محکوم می‌شوند. اثبات جرمی نظیر تجاوز جنسی در ایران بسیار دشوار است و قربانیان این جرایم طبق قوانینی که رابطه جنسی خارج از حریم ازدواج را جرم تلقی می‌کند، ممکن است مجازات شوند. تشابه موارد مرضیه محبی، وکیل دادگستری در مشهد، در این باره گفت چهار زن که کامیل احمدی را به تعرض جنسی متهم می‌کنند به او مراجعه کرده‌اند. او می‌گوید ادعای این زنان را باور می‌کند ولی با توجه به اینکه چند سال از وقوع این تعرض‌ها گذشته، اثبات آن در دادگاه‌های ایران دشوار است. محبی افزود: «زنانی که به ما مراجعه کرده‌اند هنوز پیام‌های او در شبکه واتس‌اپ و تلگرام را حفظ کرده‌اند که در آن یا آنها را دعوت کرده و یا تهدید کرده است. ولی این مدارک برای دادگاه‌های ایران کافی نیست.» فعالان حقوق بشر و حقوق زنان همواره از دشواری اثبات اتهام تجاوز در دادگاه‌های ایران انتقاد می‌کنند که معمولاً شهادت زنان را در صورت عدم همخوانی با شهدات مرد رد می‌کنند. اگر دادگاه شهادت و شکایت زنان را نپذیرد، طبق قوانین اسلامی زنان شاکی به دلیل برقراری رابطه جنسی خارج از حریم ازدواج محاکمه و مجازات خواهند شد. مرضیه محبی گفت با وجود آنکه زنانی که به او مراجعه کرده‌اند یکدیگر را نمی‌شناسند، توصیف آنها از ماجرا یکسان است: «او قربانیان خود را از میان دختران و زنانی که در زمینه‌های اجتماعی فعال بودند انتخاب می‌کرد و تحت عنوان پروژه‌های تحقیقاتی با آنها ملاقات می‌کرد.» یکی از زنانی که با او مصاحبه شده، یک پژوهشگر سرشناس است و می‌گوید حدود ۱۰ سال پیش در جریان یک سفر تحقیقاتی به یکی از نواحی ایران از سوی کامیل احمدی مورد تعرض جنسی قرار گرفته است. زن دوم  گفت احمدی در سال ۹۵ به او تعرض جنسی کرده است. هر سه زنی که با این رادیو مصاحبه کرده‌اند، هنگام وقوع این تعرض‌ها بیست و چند ساله بودند. روایت همه آنها یکسان بود و گفته‌اند کامیل احمدی آنها را به منزلش در تهران و یا شهرهای دیگر دعوت می‌کرد، و به آنها مشروب الکلی تعارف می‌کرد. یکی از زنان ادعا می‌کند که بدون اطلاع او در قلیان حشیش ریخته بود. او افزود که به حالت سرگیجه دچار شد و قبل از اینکه روی تخت دراز بکشد احساس می کرد که هوش و حواس خود را از دست داده است. به گفته او کامیل احمدی وارد اطاق شد و با وجود اعتراض و مخالفتش او را مورد تعرض جنسی قرار داد. او در ادامه این مصاحبه گفت که چند روز بعد به دلیل خشم و عصبانیت شدید از آنچه که اتفاق افتاده بود با کامیل احمدی رو در رو برخورد کرد. یکی دیگر از زنان مدعی شد که هنگام وقوع تعرض جنسی او مقابله نکرد، چون می‌ترسید کامیل احمدی به او آسیب برساند. او افزود: «من مقاومت فیزیکی نکردم. او خیلی مست بود و من با خودم فکر می‌کردم که اگر مرا مجروح کند چطور می‌توانم موضوع را برای والدینم توضیح بدهم.» ورود جنبش «من هم» به ایران او اولین زنی بود که ادعای تعرض جنسی از سوی کامیل احمدی را سال گذشته و همزمان با کارزار رسانه‌ای در ایران حول موضوع آزار و تعرض جنسی در حساب توئیتری «بیدار زنی» منتشر کرد. او می‌گوید کامیل احمدی بعداً با او تماس گرفت و تهدید کرد که اگر این پیام را حذف نکند، فعالیت او در زمینه حقوق همجنسگرایان و دگرباشان جنسی را به حکومت اطلاع خواهد داد. اما انتشار ادعاهای او در مورد تعرض‌های جنسی کامیل احمدی باعث شد که چند زن دیگر که احمدی را به رفتار مشابهی متهم کرده‌اند، پا پیش بگذارند. یکی از همکاران سابق کامیل احمدی که اکنون ساکن اروپاست، به این رسانه گفت او طی سال‌های متمادی شاهد رفتار و لحن «غیرحرفه‌ای» و نامتناسب آقای احمدی بوده ولی هیچ موردی از تعرض جنسی ندیده است. او که حاضر نشد نامش در گزارش فاش شود، افزود احمدی با همکاران زن که به دلیل مناسبات حرفه‌ای به او اعتماد داشتند، به دفعات در مورد سکس صحبت می‌کرد. «او خود را به عنوان قهرمانی که به ایران آمده تا زنان ایرانی را نجات دهد جلوه می‌داد. بارها شاهد آن بودم.» همه زنانی که رادیو اروپای آزاد با آنها گفت‌وگو کرده‌اند، از جمله آنهایی که ادعا می‌کنند قربانی تعرض جنسی کامیل احمدی بوده‌اند گفته‌اند از گزارش‌های رسانه‌ای اخیر که احمدی را به دلیل فرارش از ایران نوعی قهرمان توصیف کرده‌اند، به شدت خشمگین هستند. کامیل احمدی در گذشته ادعا کرده که از سوی سپاه پاسداران به دلیل پژوهش‌های خود و انتشار آن در جامعه دانشگاهی و در میان اعضای مجلس تحت فشار قرار گرفته است. او در ماه دسامبر به اتهام همکاری با دولت‌های متخاصم به حداقل هشت سال زندان و پرداخت جریمه ۷۲۰ هزار دلاری محکوم شد. یکی از زنان که مدعی است قربانی تعرض جنسی کامیل احمدی بوده می‌گوید: «حکمی که دستگاه قضایی ایران علیه او صادر کرده عادلانه نیست، ولی در عین حال مردم باید بدانند که او واقعاً کیست. تعداد زیادی از دانشجویان با او سر و کار داشتند. این دختران حق دارند حقیقت را بدانند.» یکی دیگر از زنانی که مدعی است قربانی تعرض جنسی کامیل احمدی بوده،گفت: «مهم‌ترین نکته در مورد مردانی مثل او که چنین کارهایی می‌کنند این است که بفهمند نمی‌توانند از مجازات فرار کنند.» زینب پیغمبرزاده، کنشگر و دانشجوی مقطع دکترا در انگلیس می‌گوید اتهامات مربوط به تعرض جنسی توسط کامیل احمدی را در سال ۹۶ شنیده است و متهمان در چنین مواردی باید پاسخگو شوند. پیغمبرزاده که سال گذشته طومار درخواست آزادی کامیل احمدی از زندان ایران را امضا کرده بود می‌افزاید: «هیچکس نباید به خاطر پژوهش زندانی شود. ولی فردی که به ارتکاب تعرض جنسی متهم شده باید مورد تحقیق قرار بگیرد.» سوسن طهماسبی، از فعالان سرشناس حقوق زنان نیز می‌گوید کامیل احمدی به خاطر «نقض نابخشودنی اعتماد بین او و افراد و اقشار آسیب‌پذیری که موضوع تحقیقات او بوده‌اند و به دلیل ضربه‌ای که (ادعا می‌شود) به پژوهش‌های اجتماعی در ایران زده، باید پاسخگو باشد.»   ###