آیت الله قائم مقامی: حجاب ضروری است اما اجباری نیست

پرسش:آیت الله سیدعباس قائم مقامی مدیر سابق مرکز اسلامی هامبورگ، حجاب را ضرورت شرعی خوانده که دعوت است و نه اجبار. دعوت به رعایت حدود دینداری. گزیده نظرات آیت الله سید عباس قائم مقامی به نقل از کانال آوند اندیشه به شرح زیر است: اگر روحانیت در حکومت وارد شود و تبدیل به سخنگوی قدرت گردد و از وجه آمریت با مردم سخن بگوید، بدون تردید اولین اتفاقی که می‌افتد، این است که بین موجودیت فعلی خودش با گذشته تاریخی‌اش انقطاع حاصل می‌شود. این همان خطری است که امروز روحانیت را تهدید می‌کند. قدرت هرگز مقدس نیست. قدرت باید تحت تدبیر و مهارشده باشد، می‌تواند تحت تاثیر امر مقدس قرار بگیرد اما هرگز نمی‌تواند خودش مقدس باشد. مشکل از برخی حواشی قدرت است. حواشی قدرت برای این که به خودشان اعتبار ببخشند، ناگزیر از این هستند که قدرت را تقدیس کنند تا شمول این تقدیس، آن‌ها را هم در بر بگیرد؛ و امان از این حواشی. متاسفانه الان به‌طور عمده فضای غالب به‌صورت دوقطبی است و این گونه است که یا عده‌ای کاملا از حکومت دینی فارغ شده‌اند یعنی می‌گویند ما را اصلا با حکومت کاری نیست، یا این که توجیه‌گر هر آن چیزی شده‌اند که به حکومت و قدرت بازمی‌گردد. وقتی یک روحانی توجیه‌گر قدرت شد، دیگر بحث دین مطرح نیست و این همان چیزی است که از دل آن، تقدیس قدرت درمی‌آید. من به‌عنوان یک روحانی به شما می‌گویم که حجاب یک ضرورت شرعی است. ضرورت شرعی هم یک «دعوت» است؛ یعنی می‌گوید که تو اگر می‌خواهی دین‌دار باشی، لازمه این دینداری رعایت این حدود است. در اصل دینداری اجبار نیست، چطور در فرعش می‌تواند اجبار باشد؟! این تناقض را کجا باید برد؟! حجاب از نظر دینی ضروری است ولی اجباری نیست و حتی اگر کسی پیدا شود که روی برخی مبانی خاص اجتهادی، فتوایش چیز دیگری باشد٬ نهایت این است که از استنباط فقهی خود می‌تواند خبر بدهد ولی هرگز نمی‌تواند اجباری بودن را بر گردن دین بگذارد. آن وقت اگر توسط دستگاه‌های قانونگذار جنبه قانونی و الزامی پیدا کرد، کسی آن را نقد کند، قانون را نقد کرده، این دیگر نقد شریعت و نقد دین نیست. آیت‌الله بروجردی به استاد ما مرحوم آیت‌الله حق‌شناس گفته بود: «یادت باشد که هیچ تلاش نکن مردم را مومن بکنی، فقط کاری کن که از ایمانشان کم نشود! همین که در این لباس باشی و بتوانی حرمت و اقتضائات آن را حفظ کنی دین مردم هم حفظ می‌شود. همین قدر که از ما رفتار و کرداری سر نزند که از داشته‌های مردم کم شود، کافی است».   ###