لبخند رضایت پمپئو از اخراج بولتون

«مایک پمپئو» وزیر امور خارجه ایالات متحده که همواره با سیاست، در جهت جلب رضایت رئیس خود گام بر می دارد، در سخنرانی که پس از برکناری غافلگیر کننده «جان بولتون» مشاور امنیت ملی این کشور در کاخ سفید برگزار شد، نتوانست لبخند رضایت و خوشحالی خود را از این اتفاق پنهان کند.

پرسش: خبرگزاری فرانسه روز شنبه در گزارشی نوشت ، «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهوری آمریکا روز سه‌شنبه گذشته، «جان بولتون»، سومین مشاور امنیت ملی خود را به دلیل آنچه اختلافات بنیادین بر سر برخی مسائل مهم سیاست خارجی مانند ایران، کره‌شمالی، ونزوئلا و اخیرا افغانستان خواند، اخراج کرد.  پیش‌تر یک شبکه تلویزیونی آمریکایی به نقل از منابع آگاه گزارش داده بود که اختلافات میان جان بولتون و مایک پمپئو به اوج رسیده و باعث سردرگمی در برخی بخش‌های دولت و تشتت آرا در سیاست‌های کاخ سفید شده است. به گفته این مقامات آگاه، این دو مقام دولت ترامپ خارج از جلسات رسمی، به ندرت با هم صحبت می‌کنند، به گونه‌ای که آنها چند هفته است که با یکدیگر صحبتی نداشته‌اند. به همین دلیل، هماهنگی امور کلیدی میان کاخ سفید و وزارت خارجه به کارکنان دون‌پایه محول شده بود. پس از استعفای بولتون، پمپئو به پادشاه مسلم دولت آمریکا البته پس از دونالد ترامپ تبدیل شده است. این سرباز سابق، حقوق‌دان و تاجر، از زمان ورودش به واشنگتن از کنگره کانزاس در سال ۲۰۱۰ پیشرفت چشمگیری داشته است. او عضو جنبش تی‌پارتی در حزب جمهوری‌خواهان آمریکا است و در سمت راست طیف سیاسی جمهوری‌خواهان قرار می‌گیرد. اما بسیاری حدس می زنند که پمپئو برای ماندن طولانی مدت در این سمت انتخاب نشده است. پمپئو رابطه نزدیکی با ترامپ دارد به گونه ای که ترامپ اعلام کرده است، "او تنها مشاوری است که تاکنون با او بحث نکرده است. " با برکناری بولتون، گمانه زنی ها بر این که ترامپ ممکن است پمپئو را به جای او به سمت مشاور امنیت ملی کاخ سفید انتخاب کند، به شدت افزایش یافت، اما رئیس‌جمهوری آمریکا پیش از ترک کاخ سفید برای حضور در کنفرانسی در «بالتیمور»، گفت که این گزارش ها، نادرست است و در حال حاضر ۱۵ نفر برای تصدی این پست نامزد هستند. به گفته تحلیلگران، هنوز هم در قدرت پمپئو تناقض دیده می شود، درحالی که در طول حضور طولانی مدت بولتون در کاخ سفید، او همواره برای مسائل ایران و ونزوئلا تلاش می کرد، این پمپئو بود که رشد کرد، زیرا همواره گفته ها و سخنان ترامپ را دنبال می کند. به گفته «تام رایت»، محقق سیاست خارجه از موسسه «بروکینگز» که یک سازمان غیرانتفاعی و غیر جانبدارنه آمریکایی از نوع اتاق فکر است، "پمپئو تاثیر گذار است اما باید در مورد تاثیرگذاری او واقع بین بود، او تاثیرگذار است چرا که مسائل مورد نظر خود را بیش از حد مطرح نمی کند. او می داند که چه زمانی از ادامه صحبت دست بکشد؛ پمپئو آخرین فردی است که همچنان ایستادگی کرده است، در حالی که مستقیما بر سیاست تاثیر نگذاشته است." وی افزود: «او نظراتش را عنوان می کند اما به محض اینکه مخالفتی از جانب ترامپ مشاهده کند، دیگر صحبتی در این رابطه نمی کند. » مایک پمپئو ۵۵ ساله، هفتادمین وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا است که پیشتر اداره‌کننده سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده آمریکا (سیا) بود. او  همچنین نماینده حوزه انتخابیه چهارم کانزاس از حزب جمهوری‌خواه ایالات متحده آمریکا در مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا بود که برای نخستین‌بار سال ۲۰۱۱ میلادی به‌عضویت این مجلس درآمد. دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا، پس از برکناری «رکس تیلرسون»، مایک پمپئو را در ماه مارس ۲۰۱۸ به عنوان وزیر خارجه آمریکا معرفی کرد. پمپئو به عنوان یک دیپلمات ارشد آمریکا، در برخی مواضع، محافظه کارانه رفتار کرده است، برای مثال، در صورت حذف تحریم های یکجابنه علیه ایران که پس از خروج آمریکا از توافق هسته ای با ایران دوباره بر این کشور اعمال شد، پمپئو خواستار امتیازات گسترده از جانب ایران شد. او روز سه شنبه از امکان دیدار «حسن روحانی» رئیس جمهوری ایران و ترامپ بدون هیچ پیش شرطی خبر داد. پمپئو همچنین به عنوان کسی که باید روابط آمریکا و کره شمالی را بهبود بخشد شناخته می شود، او سال گذشته، چهار بار به کره شمالی سفر کرد چرا که ترامپ به دنبال معامله بالقوه با پیونگ یانگ بود. تیم پمپئو همچنین، به منظور تحقق هدف ترامپ برای خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان و پایان دادن به جنگ ۱۸ ساله در این کشور، با طالبان مذاکره کردند. به گفته رایت: «ترامپ می خواهد که نسبت به رقیبان دیپلماتیک آمریکا، برتری داشته باشد و این ایده پمپئو نیست بلکه دستور رئیس جمهوری است و از شر تمام افراد مخالف خود نیز خلاص می شود. » حرکت ترامپ به سوی دیپلماسی درحالی صورت می گیرد که او برای شرکت در کارزار انتخابات ریاست جمهوری سال آینده (۲۰۲۰ میلادی) آماده می شود، زمانی که امیدوار است بتواند دستاوردهای مشخصی در جبهه سیاست خارجی ارائه دهد. ###