سرنوشت انتخاب مجدد بایدن در غزه؛
امواج شوک ناشی از جنگ اسرائیل و حماس، سیاست داخلی آمریکا را متلاطم می‌کند

این بحران دردسرهای جدیدی را برای دولت جو بایدن ایجاد می‌کند، تمرکز بر آشفتگی فعلی در کنگره را تشدید می‌کند و بر غیرقابل پیش‌بینی بودن انتخابات ۲۰۲۴ ایالات متحده می‌افزاید.

و در حالی که عموم مردم آمریکا تمایل کمی به توجه به رویدادهای خارج از کشور دارند، تصاویر هولناک مرگ غیرنظامیان از خاورمیانه - و این خبر که آمریکایی‌ها جزو قربانیان هستند - تضمین می‌کند که این ماجرا توجه ملی را به خود جلب خواهد کرد.

بازی مقصر‌یابی شروع می‌شود

منتقدان جو بایدن هم اکنون صف کشیده‌اند تا خشونت در اسرائیل را دقیقاً به پای جو بایدن بنویسند.

منبع تصویر،GETTY IMAGES

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، روز دوشنبه در یک سخنرانی در نیوهمپشایر، متعهد شد که تمامی تحریم‌های آمریکا علیه ایران را بازگرداند و ممنوعیت سفر به ایالات متحده را برای همه کشورهای مسلمان «مبتلا به تروریسم» دوباره اعمال کند.

با این حال، برخی کارشناسان گفته‌اند که با نادیده گرفتن موضوع فلسطین، این توافق‌ها - و فشار اخیر دولت بایدن برای عادی‌سازی روابط دیپلماتیک بین اسرائیل و عربستان سعودی - ممکن است عاملی برای وقوع حمله حماس بوده باشد.

یکی از رقبای ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری، ران دسنتیس، فرماندار فلوریدا نیز دولت‌های دموکرات را به نرمش بیش از حد در قبال ایران متهم کرد.

ران دسنتیس فرماندار فلوریدا گفت: «در نهایت، این حمله ایرانی‌ها بود. در زمان بایدن و اوباما، سیاست ایالات متحده فقط خوش‌بینی نسبت به ایران بود.»

هر چند بخش زیادی از انتقاد جمهوری‌خواهان متوجه آقای بایدن بوده است، حمله به اسراییل نیز گسل‌هایی را در درون حزب برملا کرده است - به ویژه در زمینه تغییر دیدگاه محافظه‌کاران درباره مزایای نوع سیاست مداخله‌جویانه‌ای که دیرزمانی است از نشانه‌های مهم ریاست جمهوری‌های جمهوری‌خواهان بوده است.

مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور سابق، از این موقعیت استفاده کرد تا یکی از مستقیم‌ترین انتقادات خود را از آنچه که می‌گوید جهان‌بینی بومی‌گرایانه و انزواطلبانه برخی از رقبای جمهوری‌خواهش بود، مطرح کند.

او در بیانیه‌ای که تیم انتخاباتی‌اش منتشر کرد گفته است: «فوق‌العاده ضروری است که سراغ رهبران حزب جمهوری‌خواه برویم. صدای مماشات‌طلبی کسانی مثل دونالد ترامپ، ویوک راماسوامی و ران دسنتیس به نظر من با سنت حزب ما که در آن آمریکا رهبر جهان آزاد است تعارض دارد.»

شکاف در مجلس نمایندگان

صبح روز دوشنبه، کوین مک‌کارتی، رئیس پیشین مجلس نمایندگان، با جمهوری‌خواه هم‌صدا شد و سیاست‌های آقای بایدن را در فراهم کردن زمینه برای حمله مقصر دانست.

آقای مک‌کارتی قربانی شورش محافظه‌کاران راست‌گرا بود و برکناری او اساساً مجلس را تا زمانی که جمهوری‌خواهان بتوانند پشت یک رئیس‌جمهور جدید متحد شوند، از کار انداخته است - روندی که می‌تواند حداقل چند روز دیگر طول بکشد.

مت گیتز، نماینده فلوریدا در کنگره، مغز متفکر این اقدام علیه رئیس مجلس وقت، اتهامات مبنی بر این را که اقدامات او ممکن است کمک به اسرائیل را برای کنگره آمریکا دشوارتر کرده باشد رد کرد و اشاره کرد که آمریکا برای پشتیبانی نظامی هر سال به اسرائیل ۳ میلیارد دلار می‌دهد.

او گفت: «هیچ درخواستی از اسرائیل وجود ندارد که ما به خاطر این که انتخاب رئیس مجلس چند روز طول می‌کشد، قادر به برآورده کردن آن نباشیم». او افزود که جهان زمان زیادی را صرف فکر کردن در مورد حرفه سیاسی آقای مک‌کارتی نمی‌کند.

این برای حامیان آقای مک‌کارتی فرصتی بود که حمله‌ای دیگر به همکاری بکنند که حالا به شدت از او منزجرند.

مایکل مک‌کال، رئیس کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا روز یکشنبه گفت: «من به جهان و تمام تهدیدهایی که در آن وجود دارد نگاه می‌کنم. وقتی نمی‌توانیم حکومت کنیم، وقتی که ناکارآمد هستیم، وقتی حتی رئیس مجلس نداریم، چه پیامی به دشمنان‌مان می‌دهیم؟»

دولت بایدن گفته است که نیازی فوری به بسته کمکی مورد تأیید کنگره برای اسرائیل وجود ندارد. اما دو مقام ارشد طی یک جلسه توجیهی به سناتورهای آمریکایی گفتند که کمک‌های جدید باید در یک بسته قانونی گنجانده شوند که شامل حمایت مستمر از اوکراین نیز می‌شود.

با توجه به مقاومت در برابر تخصیص بودجه بیشتر به اوکراین در میان برخی جمهوری‌خواهان، باید دید که آیا چنین اقدامی احتمال تصویب چنین بسته کمکی را بیشتر می‌کند یا کمتر. یک پست رسانه اجتماعی در اوایل امروز توسط سناتور جمهوری‌خواه جاش هاولی به نظر می‌رسد نشان دهنده مورد دوم باشد.

او نوشت: «اسرائیل با تهدید وجودی مواجه است. هر گونه کمک مالی برای اوکراین باید فوراً به اسرائیل منتقل شود.»

حمایت گسترده - فعلی - دموکرات‌ها

اگر بحران اسرائیل گسل‌های حزب جمهوری‌خواه را برملا کرده است، این اتفاق دست کم تا کنون در جناح چپ رخ نداده است.

در حالی که حزب دموکرات به طور سنتی از مدافعان سرسخت اسرائیل بوده است، این حمایت در سال‌های اخیر با حرکت این حزب به سمت چپ و افزایش انتقاد آن از سیاست‌های دست راستی دولت تحت رهبری لیکود در اسرائیل - از جمله گسترش تهاجمی شهرک‌سازی‌ها در سرزمین های اشغالی - کاهش یافته است.

نظرسنجی گالوپ در ژانویه ۲۰۲۳ نشان داد که برای اولین بار در تاریخ ۲۲ ساله این نظرسنجی، دموکرات‌های بیشتری نسبت به فلسطینی‌ها (۴۹ درصد) نسبت به اسرائیلی‌ها (۳۸ درصد) همدردی کردند.

منبع تصویر،GETTY IMAGES

اما شدت و ماهیت بدون تبعیض حمله حماس به غیرنظامیان اسرائیلی این شکاف‌ها را کمرنگ کرده است.

عده‌ای از گروه‌های جناح‌های چپ تندرو به دفاع از فلسطینیان برخاسته‌اند اما دموکرات‌های مسلط جریان اصلی در حمایت از اسرائیل یکصدا بوده‌اند و به سرعت نشانه‌های اختلاف در میان خودشان را محکوم کرده‌اند.

رشیده طلیب از میشیگان و کوری بوش از میسوری، دو تن از منتقدان سرسخت‌تر اسرائیل در مجلس نمایندگان، ضمن ابراز همدردی با تلفات غیرنظامیان اسرائیلی و فلسطینی، خواستار پایان دادن به کمک‌های آمریکا به اسرائیل شدند. این اظهارات انتقاد تعدادی از دموکرات‌های هم حزب آنها را برانگیخت.

جاش گاتهایمر، نماینده کنگره از نیوجرسی، گفت: «این برای من آزاردهنده است که در حالی که اسرائیلی‌ها خون اعضای خانواده‌شان را که در خانه‌هایشان به آن‌ها تیراندازی شده است، پاک می‌کنند، آن‌ها معتقدند کنگره باید از کمک‌های مالی ایالات متحده به متحد دموکراتیک ما دریغ کند و اجازه دهد غیرنظامیان بی‌گناه رنج ببرند.»

خانم بوش و خانم طلیب در حال حاضر در اقلیت حزب خود هستند. برنی سندرز، یکی از رهبران چپ پیش‌رو، روز شنبه بیانیه‌ای صادر کرد و گفت که این «حمله هولناک» را کاملا محکوم می‌کند.

او در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «این خشونت هیچ توجیهی ندارد و مردم بی‌گناه هر دو طرف به‌دلیل آن به شدت آسیب خواهند دید».

با این حال، از آنجایی که سرفصل‌های مربوط به مرگ غیرنظامیان اسرائیلی با پوشش خبری از عملیات زمینی احتمالا طولانی مدت اسرائیل در نوار غزه جایگزین می‌شوند، احساسات در میان دموکرات‌ها ممکن است به جایی که در اوایل سال جاری بود بازگردد.

وضعیت خاورمیانه در ظرف چند روز به شدت تغییر کرده است. با توجه به جریان‌های مختلف و شکاف‌های جناحی در داخل آمریکا، دینامیک‌های سیاسی داخلی بحران فعلی نیز احتمالاً به همان اندازه غیر قابل پیش‌بینی هستند.