جام جم شهرام مکری را به ساخت فیلمی همجنسگرایانه متهم کردو خواستار استعفای مدیران سینما شد

پرسش: روزنامه جام جم یکشنبه شهرام مکری سازنده فیلم «هجوم» که در جشنواره فیلم برلین به نمایش درآمد، را به ساخت فیلمی همجنسگرایانه متهم کردو خواستار استعفای مدیران سینما شد 

جام جم به قلم محمدرضا پارسا نوشت:

باورتان می‌شود یک فیلم از سینمای ایران در بخش همجنسگرایانه جشنواره برلین نامزد شده باشد؟ بله. فیلم هجوم ساخته شهرام مکری در بخش دگرباشان جشنواره برلین نامزد شده است. جایزه تدی، جایزه‌ای است که در حاشیه جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به فیلم‌های شنیعی که مضمونی همجنسبازانه دارند، اهدا می‌شود. میان فیلم‌هایی که در جشنواره برلین حاضر می‌شوند، آنها که چنین مضامینی دارند در قالب جایزه تدی با هم به رقابت می‌پردازند و نتیجه آن هم هر سال قبل از اختتامیه اصلی اعلام می‌شود. امسال اما این جایزه یک مهمان ایرانی هم دارد که می‌تواند در روز پایانی، جایزه تدی را ببرد. فیلم «هجوم» شهرام مکری حالا در رقابت با چند فیلم دیگر قرار گرفته است.یعنی یکی از نامزدهای این بخش، فیلمی از ایران است.

فیلم هجوم، فیلمی به کارگردانی و نویسندگی شهرام مکری و تهیه‌کنندگی سپهر سیفی و محصول کانون ایران نوین است.

داستان فیلم هم بر اساس خلاصه‌ای که روابط عمومی فیلم فرستاده، ظاهرا بی مشکل است: داستان هجوم درباره یک تیم ورزشی آماتور و مربی‌شان است. اعضای تیم، رازی برای پنهان کردن دارند و گروهی در جست‌وجوی پیدا کردن سرنخ‌هایی از این ماجرا هستند. هجوم درباره یک قتل است که در یک ورزشگاه اتفاق افتاده. چند مأمور پلیس در حال بررسی این پرونده هستند و با ورود به این ورزشگاه سر نخ‌هایی از این قتل به دست می‌آورند... اما داستان اصلی چیز دیگری است و علاوه بر سر و شکل و لباس‌ها و علامت‌ها، بحث‌های همجنسگرایانه را هم در فیلم بوضوح می‌شود دید. البته مسئولان هنوز هیچ واکنشی نشان نداده‌اند، اما بالاخره نمی‌شود بدون پاسخ‌دادن از همه چیز گذشت و هر ماجرایی را با سکوت برگزار کرد. پس موضوع آن قدر مهم است که مردم یا یک پاسخ قانع کننده بخواهند یا استعفای بالاترین مقام‌های سینمایی را. اما چرا؟ چه ربطی به آنها دارد؟دلیلش روشن است: فیلمی با نام هجوم ساخته شهرام مکری مجوز ساخت می‌گیرد. بعد هم بدون مشکل و طبق گفته کارگردان بی‌هیچ اصلاحی مجوز اکران می‌گیرد. اکرانش هم در گروه هنر و تجربه صورت می‌گیرد که مخاطبان کمی آن را می‌بینند و همه چیز ظاهرا به خیر می‌گذرد و منتقدان هم یا فیلم را نمی‌بینند یا ترجیح می‌دهند خودشان را به آن راه بزنند و هیچ واکنشی نشان دهند.اما بعد از آن فیلم با سلام و صلوات و حمایت مسئولان سینمایی عازم برلین می‌شود و اتفاق شرم‌آوری می‌افتد.محصول سینمای ایران در بخش همجنسگرایانه برلین نامزد می‌شود. آن هم چه فیلمی؟ فیلمی که محصول کانون ایران نوین است. کانونی که ظاهرا یکی از اسپانسرهای جشنواره فیلم فجر هم بوده یا قرار بود باشد. عجیب‌تر این که کارگردان این فیلم هم خودش از مدیران همان بخش هنر و تجربه است که فیلم در آن اکران شده است. ظاهرا رئیس گروه هنر و تجربه هم روابطی با کانون ایران نوین دارد. می‌بینید؟ همه چیز عجیب به هم پیوسته است. آن‌قدر که بویش کلافه‌ات می‌کند. اما حالا اگر جرات دارید، شک کنید و بگویید بوی توطئه به مشامتان می‌رسد... هزار تا انگ متحجر و بدبین و ...به شما می‌زنند و بعد هم محکوم می‌شوید به داشتن تئوری توطئه. به همین سادگی. در جوابتان هم می‌گویند: ای بابا... حالا اشتباهی شده.سخت نگیر. این‌قدر مته به خشخاش نگذار و حالا آنها یک چیزی گفته‌اند و... .

اما باور کنید این تو بمیری از آن تو بمیری‌ها نیست. اوضاع آن قدر دارد خراب می‌شود که اگر ما،پای این یکی سفت و محکم نایستیم به همین زودی‌ها پیشنهاد شرم آوری مثل «لزوم اضافه کردن بخش دگرباشانه به جشنواره‌های سینمایی» که در بسیاری کشورها اجرا می‌شود را ارائه می‌کنند، آن هم سفت و محکم. بعد هم شک نکنید باید کراوات بزنیم و بنشینیم توی جشنواره‌ها و رنگین‌کمان بلورین بدهیم به برنده بخش دگرباشانه. پس بهتر است جناب رئیس سازمان سینمایی ته این موضوع را در بیاورد. اگر پاسخ منطقی دارند به مردم معترض و ناراحت (از بابت این موضوع) بدهند و اگر هم پاسخی نیست و خطا در مجموعه ایشان اتفاق افتاده است لطف بفرمایند و صندلی ریاست این بخش مهم کشور را به شخصی دیگر واگذار کنند. اینجا و در این فقره نمی‌شود کوتاه آمد. جماعتی توی مملکت اسلامی مان دارند لگد به ستون اصول و اعتقاداتمان می‌کوبند تا آجرهایش را لق کنند و نامردیم اگر بگذاریم. حتی به قیمت استعفای بالاترین مدیران فرهنگی.

 

 

 

 

###