جنبش اعتراضی نیازی به رهبران خارج نشین ندارد.
*داوود سلیمانی فعال سیاسی اصلاح طلب
برخی تصمیم گیران فکر می کنند که با یک بحران مقطعی مواجهند که با ارعاب و فشار و ایجاد جو امنیتی و بگیر و ببند و زندان و اعدام می توان بر آن غلبه کرد، غافل از آن که آنان با یک جنبش ، که پتانسیل انقلاب شدن را داراست مواجهند و راه حل آن نظامی انتظامی و امنیتی نیست.
پرسش:رهبری جنبش اعتراضی را باید از درون و با راهکارهای مشارکتی و همپیوندی معترضان و به تمسخر گرفتن و بازی دانستن شعارهای انحرافی تجزیه ی ایران و فاصله گذاری با براندازان دانست.
جنبش اعتراضی در پی تغییر و تحول در ساختارهای سیاسی، حقوقی جامعه و گذار از توتالیتاریسم طبقاتی به دموکراسی است.
در تحلیل این پدیده، در آینده دین در حکومت به شکل نهادی نقشی ندارد.
معترضان با انباشت خواست ها آرزوهای فرو کوفته و عدم اصلاح رویکردهای حاکمیت و عدم توجه به خواست های ملت، در صدد تغییر وضعیت موجودند.
آنان از تحقیر و پایمال شدن کرامت انسانی بویژه نسبت به نیمی از ملت یعنی زنان بتنگ آمده اند.
برخوردها نشان می دهد حاکمیت در صدد اصلاح رویکردها و برنامه ریزی عملی و التیام بخش و پذیرش اشتباهات، نیست.
حاکمیت دچار ثقل سامعه شده و فکر می کند که با اتکا به نیروی نظامی و انتظامی مشکل را حل می کند.
برخی تصمیم گیران فکر می کنند که با یک بحران مقطعی مواجهند که با ارعاب و فشار و ایجاد جو امنیتی و بگیر و ببند و زندان و اعدام می توان بر آن غلبه کرد، غافل از آن که آنان با یک جنبش ، که پتانسیل انقلاب شدن را داراست مواجهند و راه حل آن نظامی انتظامی و امنیتی نیست.
الان حاکمیت نیاز به چشمان بیدار و تیزبین برای تشخیص درد دارد و رهبری بیش از پیش نیازمند مشاورانی است که صدای مردمند نه حاکمیت. عدم توجه به این مهم یعنی گذار از جنبش به انقلاب و براندازی ..
داود سلیمانی
۱ بهمن ۱۴۰۱
###