واکنش احمد زیدآبادی به اظهارات جدید بهاره هدایت؛
اسارت الفاظ

پرسش: در پی اظهارات بهاره هدایت زندانی سیاسی که خواهان براندازی با خشونت و بی رحمی هرچه تمام تر شده است، احمد زیدآبادی روزنامه نگار و زندانی سابق سیاسی با انتشار یادداشتی به آن واکنش نشان داد 

اسارت الفاظ

وقتی افرادی "اسیر الفاظ" می‌شوند و دیگران را صرفاً بر مبنای الفاظی که به کار می‌برند، داوری و قضاوت می‌کنند، معنی‌اش این است که تاریخ درجا زدن و سردرگمی، در حال تکرار است.
متنی از دوستِ زندانی سرکار خانم بهارۀ هدایت دیدم که فارغ از جنبه‌های سیاسی آن - که به خودش مربوط است و قرار نیست به من هم هیچ ربطی داشته باشد - میرحسین موسوی را بر مبنای لفظی، داوری کرده بود!
میرحسین را مانند هر شخصیت دیگری می‌توان بر اساس جایگاه و عملکرد و کارنامه‌اش قضاوت کرد و ممکن است قضاوت ما از عملکرد او، مثبت یا منفی یا خنثی باشد. اما داوری کردنِ او بر مبنای کاربرد یک لفظ، خطا اندر خطاست. درست مثل آن است که کسی مثلاً آیین مسیح یا محمد یا افلاطون یا ارسطو یا هگل یا مارکس را به هر دلیلی، مقبول نداند و بعد تمام کسانی را که استنادی به آنها می‌کنند و یا به مناسبتی تجلیل و ستایشی از آنان به عمل می‌آورند، در دایرۀ "غیرخودی‌ها" قرار دهد. پیامد فاجعه‌آمیز چنین رویکردی عیان‌تر از آن است که نیاز به توضیح داشته باشد.
این مطلب را از آن رو نوشتم که یادی از خانم هدایت کرده باشم. او را بدون هیچ دلیلی و ظاهراً به قصد "بازدارندگی" در جریان اعتراض‌ها بازداشت کردند! به نظرم آن نوع بازداشت، این نوع "رادیکالیسم" را به هم به دنبال دارد. هر چند که توصیۀ من همیشه به خودم این بوده است که محیط محدود و بستۀ زندان، جایی برای تغییر مواضع به هیچ سمتی نیست. درست‌تر آن است که آدمی با همان مواضعی که وارد زندان شده با همان مواضع نیز آزاد شود. بعد در فضای بیرون زندان، اگر لازم دید در مواضع یا خط‌مشی خود تجدیدنظر کند.

 

###