گفتگو درباره «گفتگو» و‌ «خشونت»
* عمادالدین باقی

پرسش: عمادالدین باقی در  نوشتاری درباره «گفتگو» و‌ «خشونت» نوشت: هرجا گفتگو مسدود شود خشونت سر بَر می آورد.

گزیده اظهارات وی در این نوشتار:

* مطلوب این بود که بعد از تهیه لیست عده زیادی از زندانیان(نامبرده در این مقاله) که فقط معترض یا منتقد بوده اند آزاد شوند سپس از گفتگو‌ سخن رانده شود تا باور پذیر شود

* گفتگو امری خصوصی نیست و برای جامعه باید اقناع بیاورد و لازمه اش این است در حوزه عمومی انجام شود و پاسخ بگیرد. مطبوعات یکی از عرصه های این گفتگو هستند.

* خشونت دولتی هزاران برابر بدتر از خشونت فردی است

* عدم رسیدگی به شکایت ها از تخلفات ماموران حکومتی، موجب ایجاد ‌مصونیت آهنین و جرات تکرار خشونت و تحمیل هزینه شده است

* در هفته های اخیر ویدئوهای متعددی از حضور لباس شخصی های مسلح در درگیری ها و اقدام به بازداشت و ضرب و شتم بازداشت شدگان مشاهده شده است که مطلقا قابل انکار نیست. این پدیده در طول سال های گذشته نیز به کرات مشاهده شده است. در کدام نظام قانونمداری مامور بدون یونیفورم عمل می کند؟ به چه مجوزی افراد لباس شخصی می توانند مسلح باشند؟
پیامدهای این پدیده بسیار خطرناک است و اگر فردا در خیابان، باندهای آدم ربایی و یا تروریستی افرادی را جلوی چشم مردم بربایند کسی جرات مقابله ندارد زیرا ضابط یا آدم ربا بودن را تشخیص نمی دهند. در نتیجه مسئولیت تمام عواقب این فاجعه بعهده حاکمیت است.

* حضور لباس شخصی ها راه را برای فرار از مسئولیت و طرح ادعای کشته سازی باز می کنند

* حتی اگر میدان‌جنگ بوده و طرف مقابل مسلح باشد نه تنها طبق اسناد بین المللی حقوق‌بشر دوستانه بلکه صدها سال پیش در فقه سنتی هر نوع اهانت یا ضرب و شتم پس از بازداشت کردن، ممنوع و مذموم شمرده شده است

* بدون شک یک‌ مأمور هم شهروند و انسان است و خانواده دارد ولی یک مقام‌ مسئول باید از مرگ شهروند بی دفاع بیشتر متاثر باشد و یا حداقل به یک اندازه از کشته شدن شهروند و مامور متاثر باشد نه اینکه برای چند مامور سوگواری کند و بقیه شهروندان گویی برگ چغندرند. 

 

***