از پنجشیر «آخرین سنگر آزادی افغانستان» دفاع میکنیم؛
احمد مسعود: نبرد جبهه مقاومت با طالبان آغاز شد
وی در ابتدای این بیانیه آورده است: در سال 1998 ، هنگامی که 9 ساله بودم، پدرم ، فرمانده مجاهد احمدشاه مسعود ، سربازان خود را در غاری در دره پنجشیر در شمال افغانستان جمع کرد. آنها نشسته بودند و به صحبت های دوست پدرم، برنارد هنری لوی، فیلسوف فرانسوی، گوش میدادند. لوی گفت: «وقتی برای آزادی خود می جنگید ، شما برای آزادی ما نیز می جنگید».
پرسش: احمد مسعود، پسر احمدشاه مسعود و رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان در بیانیهای که روزنامه واشنگتن پست آن را منتشر کرده است، «آغاز نبرد مقاومت مجاهدین علیه طالبان» را اعلام کرد، و از پیوستن نیروهایی از ارتش و نیروهای ویژه افغانستان به جبهه مقاومت در پنجشیر خبر داد و نوشت: «من و مجاهدین پیکارجویم از پنجشیر به عنوان آخرین سنگر آزادی افغانستان دفاع خواهیم کرد».
احمد مسعود رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان و پسر «احمدشاه مسعود» (شیر دره پنجشیر) فرمانده برجسته افغان در بیانیهای که روزنامه واشنگتنپست منتشر کرده است، اعلام کرد: «نبرد مقاومت مجاهدین در برابر طالبان اکنون آغاز میشود. اما ما به کمک نیاز داریم».
از پنجشیر، آخرین سنگر آزادی افغانستان دفاع خواهیم کرد
احمد مسعود همچنین نوشته است: «مهم نیست چه در پیش است، من و مجاهدین پیکارجویم از پنجشیر به عنوان آخرین سنگر آزادی افغانستان دفاع خواهیم کرد. عزممان راسخ است و بنابر تجربه میدانیم چه چیزی در انتظارمان است. اما ما به سلاح، مهمات و منابع بیشتر نیاز داریم».
وی در ابتدای این بیانیه آورده است: در سال 1998 ، هنگامی که 9 ساله بودم، پدرم ، فرمانده مجاهد احمدشاه مسعود ، سربازان خود را در غاری در دره پنجشیر در شمال افغانستان جمع کرد. آنها نشسته بودند و به صحبت های دوست پدرم، برنارد هنری لوی، فیلسوف فرانسوی، گوش میدادند. لوی گفت: «وقتی برای آزادی خود می جنگید ، شما برای آزادی ما نیز می جنگید».
پدرم درحالیکه با رژیم طالبان در ستیز بود، تا آن دم که در 9 سپتامبر 2001 (2 روز پیش از حادثه 11 سپتامبر) به حکم طالبان و القاعده ترور شد، هرگز این مهم را یاد نبرد، و او نه تنها برای سرنوشت افغانستان بلکه برای سرنوشت غرب نیز میجنگید.
اکنون این مبارزه مشترک در این لحظههای تاریک و پرتنش برای وطن من بیش از هر زمان دیگری ضروری است.
راه احمدشاه مسعود را ادامه میدهیم
من امروز از قلب دره پنجشیر می نویسم؛ آمادهام تا راه پدرم را دنبال کنم، همراه با مبارزان مجاهد که آماده اند تا بار دیگر با طالبان به مقابله برخیزند.
ما انبار مهمات و تسلیحاتی داریم که از زمان پدرم صبورانه جمع آوری کردهایم، زیرا میدانستیم که ممکن است چنین روز فرا برسد.
ما همچنین سلاح های حمل شده توسط افغان ها را داریم که طی 72 ساعت گذشته به فراخوان من برای پیوستن به مقاومت در پنجشیر پاسخ داده اند.
ما سربازانی از ارتش منظم افغانستان داریم که از تسلیم فرماندهان خود بیزار شده و اکنون با تجهیزات خود به تپههای پنجشیر راه مییابند. اعضای سابق نیروهای ویژه افغان نیز به جبهه ما پیوسته اند.
اما این کافی نیست.
سلاح و مهمات داریم، اما نه به اندازه کافی
اگر فرماندهان جنگ طالبان حملهای را آغاز کنند، مطمئناً با مقاومت شدید ما روبرو خواهند شد. پرچم جبهه مقاومت ملی بر فراز هر موضعی که آنها برای تسخیرش تلاش میکنند برافراشته خواهد شد، همانطور که پرچم جبهه متحد ملی 20 سال پیش به اهتزاز درمیآمد.
با این وجود می دانیم که نیروهای نظامی و تدارکات ما کافی نخواهد بود. آنها به سرعت تحلیل می روند مگر اینکه دوستان ما در غرب بتوانند بدون تأخیر راهی را برای تأمین ما بیابند.
طلب شفاعت
ایالات متحده و متحدانش میدان نبرد را ترک کرده اند، اما همانطور که فرانکلین دی روزولت هنگام کمک به انگلستان تحت محاصره قبل از ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم گفت، آمریکا همچنان می تواند "زرادخانه بزرگ دموکراسی" باشد.
برای این منظور ، من از دوستان افغانستانی در غرب می خواهم که در واشنگتن و نیویورک، در کنگره و دولت بایدن، برای ما شفاعت کنند. در لندن، جایی که تحصیلاتم را به پایان رساندهام، و در پاریس جایی که یاد پدرم در بهار امسال با نامگذاری مسیری برای او در باغهای شانزه لیزه تجلیل شد، برای ما شفاعت کنید.
بدانید که میلیون ها افغان با شما ارزشهای مشترک دارند. ما مدتهاست برای داشتن یک جامعه باز مبارزه کردهایم ، جایی که دختران می توانند پزشک شوند، مطبوعات ما می توانند آزادانه گزارش دهند، جوانان ما میتوانند در ورزشگاههایی که زمانی طالبان از آنها برای اعدام در ملأ عام استفاده میکردند (و ممکن است به زودی دوباره چنین کنند)، شادی کنند و به موسیقی گوش دهند یا در مسابقات فوتبال شرکت کنند.
طالبان تنها برای مردم افغانستان مشکل ساز نیست. تحت کنترل طالبان، بدون شک افغانستان به مقر اصلی تروریسم اسلامی افراطی تبدیل خواهد شد و توطئه ها علیه دموکراسی ها بار دیگر در اینجا صحنهگردانی خواهد شد.
مهم نیست چه در پیش است، من و مجاهدین پیکارجویم از پنجشیر به عنوان آخرین سنگر آزادی افغانستان دفاع خواهیم کرد. عزممان راسخ است و بنابر تجربه میدانیم چه چیزی در انتظارمان است.
اما ما به سلاح، مهمات و منابع بیشتر نیاز داریم.
آمریکا و متحدان دموکراتیکش با افغانها فقط در مبارزه با تروریسم منافع مشترک ندارند، بلکه ما اکنون سابقهای دیرینه از آرمانها و مبارزههای مشترک داریم. هنوز کارهای زیادی وجود دارد که برای نجات آزادی میتوانید انجام دهید. شما اکنون تنها امید باقیمانده ما هستید.
###