اگر ایالت جورجیا به نفع بایدن آبی شود، او باید از خانم آبرامز متشکر باشد.

آبرامز، دانش‌آموخته دانشگاه ییل و مقام محلی سابق حزب دموکرات، در یک دهه گذشته مشغول بازسازی ائتلافی چندنژادی برای دفاع از حق رای بوده است؛ همان ائتلافی که در دهه ۱۹۶۰ نیروی محرک جنبش حقوق مدنی بود. هدف این پروژه خارج کردن ایالت جورجیا از تسلط محافظه‌کاران سفیدپوست بوده است.

هفت سال پیش، وقتی خانم آبرامز هنوز نماینده مجلس ایالتی بود، "پروژه جورجیای جدید" را راه‌اندازی کرد، سازمانی غیرانتفاعی که نام حدود ۱۰۰ هزار رای‌دهنده جدید را به ثبت رساند. او سپس سازمان "نبرد عادلانه" را بنیان گذاشت که هدفش مقابله با سلب حق رای است.

خانم آبرامز از سال‌ها پیش با‌ انگاشتن ایالتش به عنوان سکونتگاه صرف محافظه‌کاران سفیدپوست مخالفت کرده است.

او چندین سال مدافع شرکت در انتخابات و خواهان دفاع از حق رای در جورجیا بود و بعد از شکست در انتخابات فرمانداری سال ۲۰۱۸ مصرتر از گذشته شد و به یکی از برجسته‌ترین فعالان مدافع حق رای تبدیل شد.

او می‌گوید دلیل شکستش اقدامات جمهوری‌خواه‌ها برای جلوگیری از شرکت مردم در انتخابات بوده است.

او به سراسر ایالت سفر کرد تا بلکه بتواند مانند زمانی که خودش به مجلس ایالتی راه یافت میزان مشارکت را افزایش دهد؛ آن زمان میزان مشارکت بین لاتین‌تباران، آسیایی‌تباران و کسانی که اصالتشان به جزایر اقیانوس آرام برمی‌گردد، سه برابر و میان جوانان دو برابر شده بود.

این فعال سیاسی به هر ۱۵۹ ناحیه ایالت جورجیا سفر کرد، از جمله به جاهایی که پیش از او هیچ کاندید دموکراتی نرفته بود.

"من با موی وزوزی هم می‌توانم نامزد شوم"

خانم آبرامز و سازمان نبرد عادلانه توانسته‌اند از سال ۲۰۱۸ تا به امروز نام حدود ۸۰۰ هزار رای‌‌دهنده جدید را به ثبت برسانند که دستاوردی خیره کننده است.

لادان جونز که در شهر فولتون جنوبی به وکالت مشغول است، می‌گوید: "من قبلا هم با کسانی که نامزد انتخابات شده‌اند کار کرده‌ام. پیش از استیسی آبرامز همیشه یک جلسه داشتیم که چطور لباس بپوشند و چه بکنند و چه نکنند. ولی حالا فرق کرده. دیگر در مورد مدل مو حرف نمی‌زنیم. یا اینکه چون زنی باید مفصل آرایش کنی. استیسی همان است که هست. و به همین خاطر راه را برای خیلی‌ها باز کرده، به خصوص زنان آفریقای-آمریکایی که خودشان را جای او می‌گذارند و می‌گویند پس من هم با موی وزوزی می‌توانم کاندید انتخابات بشوم."

او نوامبر امسال و پیش از انتخابات ریاست جمهوری به رادیوی عمومی ملی (ان‌پی‌آر) گفت: "۴۵ درصد این رای‌دهندگان جدید زیر ۳۰ سال دارند و رنگین‌پوستان ۴۹ درصدشان را تشکیل می‌دهند. و همه این ۸۰۰ هزار نفر بعد از نوامبر ۲۰۱۸ به فهرست رای‌دهندگان اضافه شده‌اند، یعنی افرادی که حق نداشتند به من رای بدهند اما می‌توانند در این انتخابات شرکت کنند."

خانم آبرامز و پنج برادر و خواهرش در شهر گالفپورت ایالت میسیسیپی بزرگ شدند. او در نوجوانی به همراه والدینش به آتلانتا رفت. والدینش کتاب‌دار و کارمند کشتی‌سازی بودند و بعد از خواندن الهیات در دانشگاه اموری آتلانتا کشیش متدیست شدند. دستاوردهای تاریخی او در جورجیا رقم خورد.

او نخستین زن سیاه‌پوستی شد که سخنرانی پایان سال تحصیلی دبیرستانش را ایراد کرد و سپس از کالج اسپلمن مدرک کارشناسی گرفت. او در عین حال از دانشگاه تگزاس نیز مدرک کارشناسی ارشد گرفت و در دانشگاه ییل حقوق خواند.

خانم آبرامز در سال ۲۰۰۶ به مجلس نمایندگان ایالت جورجیا راه یافت، نخستین زنی شد که یکی از دو حزب اصلی را در مجلس ایالتی رهبری می‌کرد و نخستین سیاه‌پوستی بود که به عنوان رئیس مجلس جورجیا انتخاب شد.

وی یکی از ستارگان جناح ترقی‌خواه حزب دموکرات است و در سال ۲۰۱۶ نقشی اساسی در کنوانسیون ملی دموکرات ایفا کرد. او با اشاره به تجربیات خود سخنرانی شورانگیزی درباره نابرابری اقتصادی ایراد کرد و از حامیان جدی نامزدی هیلاری کلینتون در انتخابات ریاست‌جمهوری بود.

هیلاری کلینتون، برنی سندرز، کوری بروکر، سناتور نیوجرزی، و کاملا هریس، یار انتخاباتی جو بایدن، در انتخابات فرمانداری جورجیا در سال ۲۰۱۸ از خانم آبرامز حمایت کرده بودند.

لادان جونز، وکیل، می‌گوید: "استیسی شبانه‌روز کار می‌کند. در این کارزار دم در خانه آدم‌هایی رفت که سال‌ها هیچ سیاست‌مداری سراغ‌شان نرفته بود."

فعالیت‌های سیاسی به کنار، او تا به حال هشت رمان نیز با نام مستعار سلینا مونتگومری منتشر کرده است. وی نخستین کتابش را هنگامی که دانشجوی سال سوم رشته حقوق در دانشگاه ییل بود نوشت.