تحقیقات تازه نقش آتشفشان‌ها در انقراض دایناسورها را رد می کند
اما دانشمندان همچنین اخیرا به این نتیجه رسیده اند که سیارک به ناحیه ای برخورد کرد که غنی از سولفور بود. وقتی این مواد پودر شد و به هوا برخاست و به لایه های بالایی اتمسفر رسید، به سرعت آب و هوا را سرد کرد، و بسیاری از گونه های حیوانی و گیاهی را برای بقا به تقلا انداخت.
پرسش: چه حادثه ای به روند نابودی دایناسورها که ۶۶ میلیون سال پیش از میان رفتند دامن زد؟ برخورد یک سیارک یا فعالیت فوق العاده آتشفشانی در زمین؟
اخیرا بحث هایی در این مورد جریان داشته، اما اکنون گروهی از دانشمندان می گویند می توانند به این بحث پایان دهند.
پروفسور پال ویلسون به بی بی سی گفت: "علت چه بود؟ برخورد سیارک".
تحلیل تیم او از رسوبات اقیانوسی نشان می دهد که آتشفشان های عظیمی که در هند فوران کردند آنقدر برای اقلیم زمین زیر و زبر کننده نبود که باعث انقراض دایناسورها شود.
آتشفشان ها می توانند حجم فوق العاده ای از گازها را وارد اتمسفر کنند که هم می تواند زمین را سرد و هم گرم کند.
به علاوه ابعاد ناهمواری های آتشفشانی در هند موسوم به "دیکان ترامپس" عظیم است - صدها هزار کیلومتر مکعب صخره مذاب که طی هزاران سال از دل زمین به سطح فوران کردند.
اما تحقیقات تازه پرفسور ویلسون از دانشگاه ساتهمپتون و همکارانش از سایر بخش های اروپا و آمریکا نشان می دهد که میان تاثیر و زمان نفوذ فعالیت های آتشفشانی با نابودی دایناسورها ناهمخوانی وجود دارد.
این گروه بستر اقیانوس اطلس شمالی را برای خارج کردن گل های به جا مانده از آن زمان حفر کرد.
او توضیح می دهد: "رسوبات اعماق اقیانوس آکنده از ارگانیسم های ذره بینی به نام روزن‌داران (Foraminifera) است."
- "می توانید حدود هزار تای آنها را در یک قاشق چایخوری رسوبات پیدا کنید. و ما می توانیم از پوسته آنها برای تشخیص ترکیبات شیمیایی اقیانوس و دمای آن استفاده کنیم. با کمک آنها ما تغییرات محیطی منتهی به انقراض را می توانیم با جزییات ببینیم."
"و دریافتیم که برخورد سیارک دقیقا همزمان با انقراض بوده."
تحقیقات به روی گودالی به قطر ۲۰۰ کیلومتر در خلیج مکزیک نشان می دهد که این یک اثر به جا مانده از برخورد یک سیارک است.
این سیارک، در ابعاد یک شهر بزرگ، بعد از برخورد به زمین فورا باعث یک سونامی و آتش سوزی های وسیع شد و میلیاردها تن ماده را در همه جهات پرتاب کرد.
اما دانشمندان همچنین اخیرا به این نتیجه رسیده اند که سیارک به ناحیه ای برخورد کرد که غنی از سولفور بود. وقتی این مواد پودر شد و به هوا برخاست و به لایه های بالایی اتمسفر رسید، به سرعت آب و هوا را سرد کرد، و بسیاری از گونه های حیوانی و گیاهی را برای بقا به تقلا انداخت.
آنطور که رکوردهای فسیلی نشان می دهد دایناسورها - به غیر دایناسورهای پرنده - نمی توانستند از محیطی که دچار بحران شده بود بگریزند. در مقابل پستانداران مفری پیدا کردند و به تدریج در طبیعت غالب شدند که تا امروز ادامه دارد.
مطالعه تازه در نشریه "ساینس" چاپ شده و نویسنده اصلی آن دکتر پینچلی هال از دانشگاه ییل است.
- سیارکی که حیات را دگرگون کرد
- دانشمندان اکنون تصور می کنند قطر آن سیارک که ۶۶ میلیون سال پیش به زمین خورد ۱۲ کیلومتر بوده
- قطر گودالی که ایجاد کرد حدود ۲۰۰ کیلومتر است و بیشتر آن در زیر آب های خلیج مکزیک قرار دارد
- دانشمندان بستر زمین را در داخل این گودال حفاری کرده و با مطالعه مواد زیر بستر، آن رویداد را بازسازی کرده اند
- آنها می گویند آن برخورد کاملا توانایی دامن زدن به یک انقراض انبوه را داشته است
###