شبیه‌سازی جراحی، جایگزین تمرین روی بیماران واقعی
پرسش: محققان کانادایی با طراحی یک تکنولوژی جدید امکانی را فراهم کرده‌اند که رزیدنت‌های جراحی بدون نیز به کار بر روی بیماران واقعی با استفاده از شبیه‌سازی فضای اتاق عمل مهارت‌های لازم را به طور موثر آموزش ببینند.
به گزارش خبرگزاری شینهوا، آزمایشگاه تحقیقاتی شبیه‌سازی جراحی دانشگاه کانادایی که چندین عضو ایرانی نیز دارد، یک تکنولوژی جدید موسوم به «جعبه دیجیتال یا سیاه» (Digital OR Black Box) طراحی کرده است که حرکات دست و چشم‌های جراحان متخصص را در اتاق عمل دنبال کرده و داده‌های دیجیتالی تولید می‌کند که می‌توان آنها را به طور مستمر با کامپیوتر آنالیز کرد.
بن ژنگ رئیس آزمایشگاه مذکور دراین باره می‌گوید: «ما برای توصیف دقیق الگوی هماهنگی چشم و دست جراحان، داده‌های حقیقی داریم. امید داریم تا از این داده‌ها برای ارتقای امنیت بیمار در اتاق عمل‌های آینده استفاده کنیم.»
کار پژوهشگران آزمایشگاه تحقیقاتی شبیه‌سازی جراحی برخلاف سایر آزمایشگاه‌های پزشکی این دانشگاه که در مورد بیماری‌ها و بیماران مطالعه می‌کنند، بر بانیان خدمات درمانی تمرکز دارد. این گروه به طور خاص به دنبال آن است که قابلیت‌ها و محدودیت‌های آنها را شناسایی کرده و سیستمی را برای پشتیبانی از آنها طراحی کند.
«این شامل طراحی یک برنامه شبیه‌سازی کارآمدتر برای مهارت‌آموزی به آنها است. برای ساخت یک مدل شبیه‌سازی که جای بیمارانی که هم اینک به عنوان مدل آموزشی مورد استفاده قرار می‌گیرند، هر کاری می‌کنیم.»
داده‌های ضبط شده از هماهنگی دست و چشم در جراحان زبده همچنین می‌تواند به جراحان جوان در یادگیری نحوه انجام عمل‌های جراحی پیچیده کمک کند.
به عنوان نمونه، داده‌های دیجیتال ضبط شده از حرکات دست جراحان زبده می‌تواند به یک ایستگاه آموزشی ثانویه انتقال داده شود که در آن یک جراح تازه‌کار می‌تواند کاری که جراح متخصص انجام داده است را حس کند.
رویال کالج پزشکان و جراحان کانادا بودجه لازم را در اختیار تیم ژنگ قرار دادند تا مزایای پرورش حافظه عضلانی (muscle memory) جراح را در ضمن یادگیری مهارت‌های جدید تست کند.
این تیم تحقیقاتی همچنین تکنولوژی دیگری طراحی کرده‌اند که به دانشمندان اجازه دنبال کردن حرکات چشم چندین جراح را می‌دهد. با آنالیز نقاطی که چند جراح به طور مشترک به آنها خیره شده‌اند، ژنگ و تیمش راهی جدید برای اندازه‌گیری هماهنگی میان جراحان یافتند که اندازه‌گیری همکاری تیمی را پایه‌ریزی کرد.
ژنگ در هفت سال گذشته با همکاری محققان بین‌المللی به دنبال ایجاد یک محیط آموزشی مجازی برای پرورش مهارت‌های انترن‌های جراحی بوده است.
«ما الگوهای سه بُعدی خاص بیمار را طراحی کرده و سپس این الگوها را از طریق واقعیت مجازی و افزوده به انترن‌ها نشان می‌دهیم تا به عملکرد آنها در اتاق عمل کمک کنیم.»
هم اینک تکنولوژی تصویر دیجیتال عمدتاً در جراحی‌های مربوط به سر و دهان و دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد اما ژنگ امید دارد که در آینده بتوان از این تکنولوژی در شاخه‌های دیگر نیز بهره برد.
###