به بدنه اصلاحات برای جدایی از راس آن بی تابی نبخشید

پرسش:شهردار تهران چند هفته‌ای است به جای رفت و آمد به خیابان بهشت، از خرم‌آباد به سنندج سفر می‌کند و از آنجا به اهواز می‌رود و می‌کوشد از این میان راهی به خیابان پاستور پیدا کند.

اگر محمود احمدی‌نژاد توانست از بهشت به پاستور برود حتما راه برای شهردارهای دیگر هم باز است. اما خیابان بهشت هم این روزها بی‌رونق نیست و هم‌زمان نیروهای سیاسی دیگری برای رفتن به آنجا آماده کارزار انتخاباتی دیگری می‌شوند.

۲۱ صندلی شورای شهر تهران، یکی از میدان‌های نبرد میان اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان ایران است.

کمتر از ۱۰ روز مانده به انتخابات، اصلاح‌طلبان هم پس از روزها مذاکره و بحث، روز سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت بالاخره از فهرست خود پرده برداشتند.

واکنش‌ هواداران جبهه اصلاحات به فهرست ۲۱ نامی که بالاخره شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان بر سر آن توافق کردند، بیشتر خشم و ناامیدی بود.

بعضی گفتند به فهرستی که خودشان می‌نویسند، رای خواهند دارد،‌ عده‌ای گفته‌اند چند نام پیشنهادی این شورا را حذف می‌کنند و نام نامزدهای مورد علاقه خود را جایگزین می‌کنند و عده کمتری هم با دفاع از خرد حزبی و عقل جمعی گفته‌اند که با وجود نارضایتی،‌ برای جلوگیری از پراکندگی آرا به همین فهرست رای خواهند داد.

اما این فهرست را چه کسی درست کرده است؟

شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان که ریاست آن با محمدرضا عارف است این فهرست را تدوین کرده است.

این شورا ترکیبی از چند شخصیت حقیقی و حقوقی است. در کنار نمایندگان احزاب اصلاح‌طلب، بعضی شخصیت‌های این جناح هم به پیشنهاد محمد خاتمی در این شورا حضور دارند.

فهرست نامزدهای این شورا برای انتخابات شورای شهر برآیندی از سلیقه و رای همه این اعضا است.

محمود صادقی، نماینده مجلس و عضو شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان در حساب توییتر خود در واکنش به بعضی نارضایتی‌ها نوشته است که "خود اعضای شورا هم به طور کامل از این نتیجه راضی نبودند."

او در توضیح می‌گوید اعضای این فهرست طی مراحل مختلف با رأی‌گیری انتخاب شده‌اند و هر یک در هر مرحله چند رقیب داشتند که "شاید آنها از نظر من یا شما بهتر بودند".

دلیل نارضایتی هواداران اصلاحات از این فهرست، بیش از اینکه به دلیل حضور فرد خاصی باشد، نبودن نام بعضی از فعالان سرشناس مدنی است.

اما چرا شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان به این خواسته هوادارانش تن نداد؟

یکی از فعالان سیاسی نزدیک به این شورا گفته است  بعضی از این افراد از جمله فعالان مدنی مستقل، حاضر نشده‌اند میثاق‌نامه جمعی این شورا را امضا کنند.

این نهاد اصلاح‌‌طلب بعد از گزینش فهرستی از افراد از آنها خواسته بود سندی را امضا کنند و متعهد شوند به تصمیم‌های این شورا متعهد می‌مانند.

موضوع امضای چنین میثاق‌نامه‌ای از نظر بعضی داوطلبان مستقل پذیرفتنی نبود و از جمله یکی از آنها انتظار اطاعت صد درصدی را "بدتر از نظارت استصوابی" شورای نگهبان توصیف کرده است.

ایده امضای چنین میثاق‌نامه‌ای پس از آن برای اصلاح‌طلبان جدی شد که در دوره چهارم انتخابات شورای شهر، یکی از اعضای فهرست مورد حمایت‌شان در روز انتخاب شهردار به نامزد جناح رقیب رای داد و نتیجه آن شهردار شدن محمدباقر قالیباف بود.

اکنون هواداران جبهه اصلاحات که پیش از این عده‌ای از آنها با امضای نامه‌ای به شورای سیاستگذاری اصلاحات اعلام کرده بودند که "سرسپرده و گوش به فرمان فهرست‌های انتخاباتی جناح‌ها و گرایش‌های سیاسی" نیستند، در مقابل انتخاب دشواری ایستاده‌اند.

از یک طرف فهرست پیشنهادی این شورا، همه خواسته‌های آنها را برآورده نکرده است و از سوی دیگر نگران خطرهای احتمالی ناشی از پایبند نبودن به این فهرست هم هستند.

درست است که سران اصلاح‌طلب تجربه ناخوشایندی از حضور افراد "غیرمتعهد" در شورای شهر پیشین دارند اما هوادارانشان هم دوره‌های قبلی انتخابات را به خاطر می‌آورند که اعتماد یا عدم اعتماد به رهبران اصلاح طلب باعث پیروزی یا شکستشان شده است.

حالا کمی زمان گذشته است و از جانب هواداران اصلاحات زمزمه‌های بیشتری به گوش می‌رسد که باید به فهرست اعتماد کرد و حتی از فعالان مدنی انتقاد می‌کنند که چرا میثاق‌نامه مورد نظر اصلاح‌طلبان را امضا نکرده‌اند.

پیش از این نوشته بودیم که "سر اصلاحات" با "بدنه اصلاحات" در کشاکشی تاریخی است و حالا پس از انتشار این فهرست، بدنه اصلاحات برای بریدن و جدا شدن از سر آن بی‌تابی می‌کند اما باید تا ۲۹ اردیبهشت منتظر ماند و دید آیا این بار هم بدنه اجتماعی هوادار اصلاحات به خوردن کیک شیرینی که اندکی خاک بر آن نشسته یعنی پیروزی فهرستی که لزوما همه افرادش را نمی‌پسندند، رضایت می‌دهند یا به دنبال سودای خودشان و گفتن "آری مشروط" یا "نه بزرگ" می‌روند. 

 

###